Rübezahls (Andreas Hofer) Begrüßungsansprache zum "14. Heimattreffen"
der Gemeinden Gross-Aupa I, II und III. Teil (Petzer)
in der Selkemühle im Harz.

Of da Appe doheme

Es hot of der Welt a suviel schiene Fleckerl ober dos Riesagebirche is a besonderes Eckerl on om schinsta dous is, on bleit ollemoul Eier wunderschienes Appatoul.

Wos wohnta do früher für fleißige Leite schien eigetelt ei die Sonn- on Schontaseite, links on rechts vo der Stroße gings ganz schien barguf, es woar wous besondres, wous der Herrgot do schuf on die Appe salber, die lejft ohne Ruh immer noch, ober langsam of Marschdrof zu.

Ganz versonna sah ich ihr oft hinterher, mir kemmt für, als wenn se früher hurticher geloffa wär. Sugor die Appe is traurich, on ma hirts wie se flennt weil se voda jetzicha Leita, ken Menscha mer kennt. Ober monchmol do hirt ma se plätschern on lacha do tät sie om liebsta Huchwosser macha, denn do stieht enner off der Brecke ganz elegant, dan hot se doch für 60 Juhrn schon gekannt. Domols wor er barfuß, die Housa worn zerressa, do hot a mit Stenn noch ei´s Wosser geschmessa.

Er woar holt domols noch recht jung, ower für die Appe n schiene Erinnerung.

Traurich denkt se zorück an die Zeit, on denn left se wetter, in Rihtung Freit. – Wenn ich ols Berggeist vo do Koppe rou kumm, dann laf ich om liebsta of der Grußappe rum, a su a Dörfla, so sauber on bieder dous fenste of der Welt ne glei wieder.

Noch sinner woars ja vor fiela Johrn wie dou die Deitscha noch dohejme worn, on a su sinnier ich dann für mich hie wenn ich of der Stroße spozieren gieh.

A su kumm ich dann a ou der Schule vorbei, im Geist hier ich noch Eier Kindergeschrei, on der Löw-Lehrer song mit seiner Geige so schien es wär doch so herrlich ei die Schule zu giehn. Om Plotze hender do Schule, heit konn ichs jo sorn, dou honn sich zwej Jonga ei die Gusche geschlorn, die Gesichter vo da Jonga total voller Blut, ower beim hejmgiehn, do woarn se sich wieder gutt. Solche Geschechta folla mir immer wieder ei, wenn ich spazier on der Schule vorbei.

A poor Schriete wetto blei ich dann wieder stiehn dou stieht der Pforrhof, wie woar der früher so schien. Wenn der Kubek, do Pforr a su sei Haus tat sahn der müßte sich glatt eim Grobe emdrahn.

Es Hatze tut wieh, wenn ma ols a su sitt, wie ma mit fremdem Zeiche umgieht, die lohn doch wirklich olles verkumma wos se da Deitscha houn weggenumma. Denn wos ma sich derarbt hot on salber schuf, dou posst ma eim Lawa viel besser druf uf.

On a su lief ich wetto, die Stroße woar frei, bei jedem Hause fost fiel mir wos ei.

Dou woar dous Haus mit Sporkasse, on die Post woar Paterre eim hindasta Ecke woar der Wegner-Friseur ich wejs noch genau, on ich dorenno mich gann, bei damm kunnt ma a `s Geige spiela lann.

On eim Hause deonaba, es woar ne goar asu schien, dou soch ich eich immer eikejfa giehn. Alles für die Schule souch ma dort liecha Hefte, Bleistifte, Fadern und Tinte kunnt ma dort kriecha. Ich hou moncha gesahn wie er zum Bönsch noch ging hurtich, hurtich, befuhr die Schule oufing. –

A klej Steckla wetto, trotz Kriegszeit on Nut dou rochs immer kräftig noch Kucha on Brut, a su appetitlich, heit tat ma soan "lecker" on dous woar dos Haus vom Hintner-Bäcko vis a vis, es ginga a poar Stuffa dort nuff do hielta sich die Leite besonders gann uf. Speziell om Sonntich, die ging die ganze Truppe ei a "Felsenkeller" zu frescha hörnlan on zur Kuttelsoppe. Noch jeder Hochzeit, noch jedem Begräbnis kehrte ma dort ei, dous woar a Erlebnis. Es woar immer lostich bei "Zemanns" im Haus, on moncher ging noch drei Toacha erst raus. Ich könnt noch su viel vo do Appe dozähla, ober ich will Eich do ne langweilich quähla. Die Grußappe hotte früher a schienes Gesechte vom Lorzgrond bis zum Feierwehrhaus, über a Klausapusch bis ei a Petzo naus.

Schiene Heislan, klejne, gruße, links on rechts naber do Stroße, gebaut bis of a hichsta Barg Zomma gesport n jede Mark. Schwer mußta se arbta, Voter on Suhn, a schienes Heisla wor dann der Lohn.

Die Grußappner Leite, dous muß man jo lohn, jeder wullte dous schinste Heisla houn. Dous schiene Bauwerk dous mußte olla, on dous woar die Hauptsache, jedem gefolla. Jetz hou ich Eich a su viel vo der Appe dozehlt vieleicht hot dos bemerkt, ganz wos wichtiges fahlt.

Denn a Haus of do Appe dassa, dous dürf mo of ken Foll vergassa. Dos Haus wos ich mejn, hot a schinsta Plotz ma hots a bisla of a Barg nuff gesotzt. Es strahlt übers ganze Dörfla su schien, ma muß über a por Stuffa nuff giehn. Do kemt ma genau of die Türe zu on wenn de drinne bist, is himmlische Ruh.

Trotzdem kon ich Eich `s Ehrenwort gahn, dieses Haus hot viel schon gesahn. Wieviel gleckliche Menscha dou schunn drenne woarn on houn sich ewige Treue geschwom. A Ihr word schunn drenne, vor langer Zeit schon erinnert Euch noch an die Erstkomunion?

Ou die Feierlichkejt on dous gute Assa dous hot Ihr doch ganz bestimmt ne vergassa. Ihr könnt Eich dorinnern wie schien jedes Juhr es a su feierlich ei der Christnocht woar. Aber ma kon ne bloß immer schienes verlanga viel sein aus Verzweiflung ei dos Haus neigeganga. Besonders eim Kriege hon dort viele gebatt on houn sich vom Himmel Hilfe dowart. Wenn ma dann rauskoum, war leichter der Schmerz ma woar einfach wieder freier ums Herz. Viel Verwandte on Bekannte sein ei dous Haus nei kumma on houn für immer Abschied genumma. Die ruhn jetzt olle ei ihrem lieba Gebirche on Ihr wißt´s je schun lange, ich red vo do Kirche. Drem dürft Ihr olle vo do Appe dassa Eier Kirchla ne vergassa.

Do drum bittet tausendmol
Euch Euer Berggeist "Rübwazohrl".

Juli 2005
Andreas Hofer
82 496 Oberau

< Home >     < Inhalt >

© Copyright 2006 by http://grossaupa.riesengebirgler.de / www.riesengebirgler.de